Ten val komen op het werk. Het overkomt veel mensen en ook steeds vaker. Zo steeg het aantal arbeidsongevallen pre-corona van 4368 ongevallen in 2018 naar maar liefst 4474 ongevallen in 2019*. Om werknemers te beschermen zegt de wet dat werkgevers aansprakelijk zijn voor deze ongevallen als zij niet kunnen aantonen dat zij voldoende hebben gedaan om het ongeval te voorkomen. Toch, zo blijkt uit een recente uitspraak, beschermt deze wet niet iedereen. Waarom dat het geval is wordt in deze blog uitgelegd.

Wat is er gebeurd

Op 20 september 2017 is een schoonmaker voor de bussen van Connexxion ten val gekomen tijdens zijn werkzaamheden in een bus. Daar hebben twee collega’s getuigenverklaringen over afgelegd. De schoonmaker ontwikkelt hand-, knie- én armklachten, waarna hij zich in november 2017 ziekmeldt. De schoonmaker geeft zijn werkgever de schuld van  het ongeval. Er was immers volgens de schoonmaker sprake van een gevaar voor uitglijden en vallen door het werken met water en zeep. Zijn werkgever zou geen maatregelen hebben getroffen om het gevaar op uitglijden en vallen te voorkomen. Zo beschikte de schoonmaker niet over goede veiligheidsschoenen om uitglijden te voorkomen. Daarnaast vindt de schoonmaker dat hij zijn werkzaamheden onder grote druk moest uitvoeren, hetgeen de kans op uitglijden zou hebben vergroot.

Toch zegt de werkgever van de schoonmaker  niet aansprakelijk te zijn voor dit bedrijfsongeval. Volgens de werkgever heeft de schoonmaker het ongeval niet aan zijn werkgever gemeld, is hij niet direct naar een arts geweest en heeft hij zich pas zes weken later ziek gemeld. De werkgever ontkent dat het ongeval heeft plaatsgevonden. En zelfs als het ongeval wél heeft plaatsgevonden, dan heeft de werkgever alles gedaan om dat te voorkomen.

Wat vindt de rechter

Voordat een werkgever aansprakelijk is voor een val moet een werknemer twee dingen zeggen en bij betwisting, bewijzen. Ten eerste moet de werknemer schade hebben en die schade moet zijn geleden in de uitoefening van zijn werkzaamheden. Daarnaast is het slim om de werkgever alvast te wijzen op de schendingen van zijn zorgplicht, en dus te benadrukken welke fouten de werkgever in de veiligheidsmaatregelen en instructies heeft gemaakt.

Volgens de rechter heeft de schoonmaker niet bewezen dat hij zijn schade (de klachten aan zijn hand-, knie- en arm die door artsen zijn vastgesteld) heeft opgelopen in de uitoefening van zijn werkzaamheden. De rechter vindt daarbij van belang dat de schoonmaker het ongeval niet heeft gemeld, gewoon weer aan het werk is gegaan, zich pas zes weken later heeft ziekgemeld en ook niet tegen zijn artsen heeft gezegd dat zijn klachten door een val komen.

Onder omstandigheden hoeft een werknemer niet te bewijzen dat hij zijn schade heeft opgelopen in de uitoefening van zijn werkzaamheden. Dat bewijs wordt aangenomen als de werknemer wél kan aantonen dat (1) hij tijdens zijn werkzaamheden is blootgesteld aan voor de gezondheid gevaarlijke omstandigheden en (2) dat zijn gezondheidsschade hierdoor kan zijn veroorzaakt. Dat heet de ‘arbeidsrechtelijke omkeringsregel’. Maar dan moet het verband tussen de gezondheidsschade en de arbeidsomstandigheden wel enigszins onbepaald of zeker zijn. De rechter vindt het dweilen van bussen geen voor de gezondheid gevaarlijke omstandigheden en daarom wordt de ‘arbeidsrechtelijke omkeringsregel’ niet toegepast. Dat betekent dat de schoonmaker onvoldoende heeft bewezen dat zijn schade is ontstaan door de val tijdens zijn werk. Zijn vordering op zijn werkgever wordt afgewezen.

Conclusie

Als u een ongeval op het werk overkomt is het raadzaam dit zo snel mogelijk te vertellen aan collega’s, maar het liefst uw manager of teamleider. Denkt u letsel te hebben opgelopen, meldt u dan zo spoedig mogelijk bij een (huis)arts om uit te zoeken wat uw letsel is. Blijft herstel na een paar dagen uit? Neem dan contact met ons op. Samen bespreken wij de mogelijkheid om  uw werkgever aansprakelijk te stellen. Wij helpen u graag.

* Cijfers van de Inspectie SZW van 27 februari 2020